En Son Güncel Yazılarım

Yaşam tasarlanabilir mi?

Bir ürünü tasarlamak kolay: Detaylı araştırma sonunda olumlu-olumsuz ayrıntıları yakalarsın, olumlu olanları yeni teknoloji ve tüketici eğilim verileri vs yardımıyla güçlendirip, olumsuz olanları sayısız çizim eşliğinde ayıklarken tasarım 'olgun' hale gelmeye başlar. Ama burada koca yaşamı tasarlamaktan söz ediyoruz. Önümüzde; doğumdan ölüme sınırsız sorunla karşımıza dikilen, her saniye yeni bir kaygıyı, endişeyi, başarı ve başarısızlığı, sevinci, kırgınlığı, kıskançlığı karşımıza çıkaran 'yaşam' var. Karşımızda duran ilk soru şu: Yaşam tasarlanabilir mi? Eğer tasarlanabilirse, nasıl?

'Nasıl' diye sorabilir miyiz? Yaşam araştırarak bulunabilir mi? Gurular, ustalar, uzmanlar, hocalar, yaşam koçları zorlu araştırmada bana yardımcı olabilir mi? Nasıl yaşanır konusunda bilgi aktarabilirler mi? Yaşam; böyle tasarlanmalı diyen birine göre mi yaşanır, yoksa içinde gezinirken her dakika yeni şeyler öğreten 'eylem' kendiliğinden mi öğretir?

Biçim veya düşünsel durumu tasarlamaya çalışmak bilinci seçime, kararsızlığa itmesi nedeniyle sıkıntıya sokmaz mı? Yaşamın 'tarafsız sorgulanışı' mutsuzluğu oluşturan nedenle yüzleşmeyi başlatan etken değil midir? Neden bilinç tasarım, üretim ve tüketimin kendinde bağımlılık oluşturup oluşturmadığını sorgulamak istemez? Yaşam, yaşamımız bu üç durum için de mi gezinmek zorunda? Bilincin sıkıntısı nesne ve durumları aşırı önemsemesinden kaynaklanmaz mı? Bedenin, biçimin ve durumun geçici oluşu evrensel yasa değil midir? Sadece biçimle ilgilenen bilinç boşluğun gezinme içindeki yaratıcı rölünü görebilir mi? Mutlu biri biçim ve boşluk içinde ahenk içinde gezinmez mi? Bilincin sıkıntıdan kurtulması için boşluğun önemini kavramış olması gerekmez mi? Bilinçte boşluk/aralık oluşamadığında yaşam endişe, dolayısıyla mutsuzluk üretmiş olmaz mı? Biçim ve durum geçiciliği kavrandığında bağımsızlık hissedilmez mi? Bağımsızlık sevgisizlik anlamına mı gelir yoksa özgürlüğü mü çağrıştırır? Özgürlük; aileden, işten, çalışmaktan vazgeçip münzevi yaşamayı mı gerektirir? Yoksa mutluluk, önümüze çıkan her hangi bir durumu kabullenip ona uyum sağlamayı mı gerektirir? Uyum sağlamaya zorlanan bilinç kendini yeniden sıkıntı içinde bulmuş olmaz mı?

Gelişmiş ya da az gelişmiş ülkeler tasarlamayı ve üretimi mutluluğunun ön koşulu olarak görmesi düşünce kalıbı değil midir? Eğer bilinç dikkatliyse kalıplarını fark eder: Yapılan için takdir beklemez. Başaramadığında üzüntü, öfke duymaz. Sorunları konusunda gerkli gereksiz konuşarak dikkat çekmeğe çalışmaz. İnsanları etkilemeğe çalışmaz. Olanı kişiseleştirerek dikkat çekme gereği de duymaz. Bitmez tükenmez şikayetlerle fark edilmeğe uğraşmaz.

İlişki; nesne ve kavramsalık içinde kaldıkça mutsuzluk ürer. Olan; bilincin her ne tür ilişki içine girerse girsin mutsuzluk üretmesi. Olanın kabullenişi mutluluğun başlangıcı değil midir? 'Olan' iyi-kötü yargısı içine sürüklenmeden, bilincin tepkisiz kaldığı yaratıcı öğrenme için zihinde boşluk oluşturduğu anı simgeler. Tepkisizlik iç ve dış dünyanın tarafsızca izlenmesi için gerekli olan aralığı ya da enerjiyi oluşturmaz mı? Biçim ve durumun sınırlılığını hisseden bilinç sıkıntısının kaynağına inebilmek için gerekli olan enerjiyi açığa çıkarmış olmaz mı? Mutluluk ve boşluk/aralık birbirini besleyen değil midir? Huzur ve mutluluk biçimsellik midir? Eğer biçimsellik değilse belki bu nedenle düşünce mutluluğu tanımlayamaz. Huzur; çaba kesintiye uğradığında kendiliğinden ortaya çıkmaz mı? Yaşamın hay-huyu kesintiye uğradığında huzur duyulmaz mı? Huzur için bilincin dış dünya ile uyum içinde olması gerekmez mi? Gerçek başarı huzur içinde yaşamak değil midir? Rahat yaşam ve mutluluk adına tasarladığımız nesneler, bilincimi huzursuz ilişkiler içine sokuyorsa, bilincim çelişki, çatışma içinde değil midir? Olandan mutlu olamamak bilinci ve gezegeni tehdit eder durumda değil midir?